Kapı
Sevgilim...*
*Ölüm denen o yoğun, kör karanlığın kederini, kahredici yalnızlığını ancak *
*ben gibi ayrılıklara mahkum edilenler bilir...*
*Sen kahpe kurşunlarıyla son nefesini verdiğin gün ben de dilimi *
*mühürledim... Baban "Vatan sağ olsun, bir evladım daha var, o da feda
olsun"*
*diye ağlarken, 7 aylık oğlunu "emanetin" diye kalan son gücümle sıkı sıkı*
*sarmıştım da nedense ayaklarım beni taşımıyordu. İki yanımdan koluma *
*girmişlerdi, o an kalabalık bana çok gelmişti.. Kim bilir kaç kişilerdi..*
*Kasaba halkının yarısı arkamızdan geliyordu.. En önde giden sen! Üstüne*
*örtülmüş al bayrağımdan gözlerime kızıl miller çekiliyordu... Son kez *
*telefonda duyduğum sesin beynimde yankılanıyordu. "Hepinizi çok özledim..."
*
*"Özledim..." "Özledim..."*
*Susmuştum....*
*Oğlan büyüdü artık, her geçen gün biraz daha sana benziyor... Resimlerden*
*tanıdığı sana özenerek saçlarını sen gibi tarıyor... O güldüğünde sanki sen
*
*gelip oturuyorsun karşıma... İçim ılık ılık kanıyor ama ne o gün ne ondan*
*sonra, her sabah uyandığım ıslak yastığımı saymazsak, hiç ağlamadım..*
*Kavlimiz vardı unutmadım, "neden" diye hiç sormadım, bir kahpe kurşunla *
*yıkılmadım, rabbim verdi sabrını ne boyun büktüm, ne senden vazgeçtim..*
*Her gelen kara haberde, hangi şehrin şehidiyse oranın valisi, kaymakamı,*
*esnafı, askerler, tanıyanlar, yakınlar...Şimdiye değin ağıtlarla, *
*bayraklarla uğurladıklarımız kadar olmasa bile yine de kalabalıklar...*
*Televizyon ekranından geçiyorum, ben de yürüyorum onlarla... Bir kez
daha...*
*Bir kez daha... Bir ...*
*Sevgilim,*
*Sen de oralardan görebildin mi bilmem, bu günlerde buralarda zamansız bir*
*kırlangıç fırtınası var... Hangi televizyonu açsam, bir kahramandan söz*
*ediliyor... Gazeteciymiş.. Ürkek bir güvercin gibiymiş.. İnsanlar
gözyaşları *
*arasında onun ne kadar mert, ne kadar vatansever olduğunu anlatıyor...*
*Gündüz gözü şehrin tam ortasında vuruvermiş zalimler... Gördüm adamcağızın*
*nasıl yattığını o soğuk taştan kaldırımda... Üzerine gazete örtmüşler... *
*Ayakkabısı da yırtıkmış... İçim acıdı...*
*Sahi sevgilim, operasyona gittiğiniz dağda, gecenin ayazında o karların *
*arasında vurulduğunda karnın tok muydu ? Üşümüş müydü ellerin, esen deli*
*rüzgar yaşartmış mıydı gözlerini? Bölücü hainlerle çatışırken, sağınızda*
*solunuzda bombalar patlarken ne geçmişti aklından en son ? Bunları
bilememek *
*koyuyor insana, yine de mayınlara verdiğimiz şehitlerimizi düşününce*
*şükrediyorum.. Hiç değilse sen parçalanmadın, vatan toprağında bütünsün,*
*vedalaşırken kaskatı elini tutabilmiş, uzun uzun yüzüne bakabilmiş, *
*mühürlediğim dudaklarımla solgun, soğuk alnından öpebilmiştim ...*
*Diyorlar ki öldürülen gazetecinin adı Hrant Dink'miş, Türkiye Cumhuriyeti *
*mahkemelerinde Türklüğe hakaretten yargılanmış.. Kibarlık olsun, Türkleri*
*incitmesin diye Ermeni soykırımı oldu demiyormuş da, Türkiye Ermenilere*
*karşı suç işlemiştir bu suçu kabul etsin, iki devlet aralarında anlaşsın, *
*gereken yapılsın diye yazıyormuş, söylüyormuş... Ermenistan da Türkiye'den*
*toprak istiyormuş... Sen gibi şehit olanların canıyla kazanılan vatanın*
*birazını "bize verin" diyormuş...*
*Günlerdir televizyonlarda bu gazeteci var sevgilim... Günlerdir kırlangıç*
*fırtınası dinmiyor... Hükümetten birileri önermiş, Hrant Dink Türk
bayrağına *
*sarılsın demişler... Köşe yazarları da "Şehide ağıt" yazmışlar... Bize
vatan*
*uğruna ölenlerin şehit olduğu öğretilmişti.. Bayrak, vatan uğruna, vatana*
*hizmet ederken can verene sarılır bilirdik...*
*Cenaze törenini canlı yayınla verdiler... Hem de Dünyanın her köşesinde...*
*Ben de senin ve sen gibilerin cenazesini kalabalık sanırdım... Bütün yurt *
*bizle ağlıyor, terörü lanetliyor bilirdim... Yurdun dört bir yanından çoluk
*
*çocuk, yaşlı, genç demeden koşturup gelenleri görmeliydin...Mahşer yeri*
*gibiydi ortalık.. Hepsinin ellerindeki pankartlarda "Hepimiz Ermeniyiz" *
*yazıyordu... Ne çok Ermeni varmış, şaşırdım! Sadece onlar mı ? Türkiye'yi*
*düşman belleyenler de davetle gelmiş... Geliş paralarını da devlet
ödemiş...*
*Bu defa geçemedim ekrandan.. Yürüyemedim onlarla.. Burada cenaze böyle *
*törenle defnedilirken, Ermenistanda da "Soykırım Anıtı" önünde tören*
*yapmışlar... Acaba orada da "Hepimiz Türküz" diyenler oldu mu ?*
*Hani son konuşmamızda susmuştum. İçimdeki korkuları göstermemek için
boğazım *
*düğümlenmiş, sesim çıkmamıştı... Şimdi söylüyorum... "Ben de seni ben de*
*seni... BİLEMEZSİN NE ÇOK ÖZLEDİM SEVGİLİM"*
*Artık dilimdeki mührü çözüyorum, içimde biriktirdiğim feryadı salıyorum,*
*gittiği yere gitsin kırlangıç fırtınasıyla... Böldürmemek için her biriniz*
*siper ederek bedenlerinizi feda olmuştunuz vatana. Sizler kara toprağa *
*bizlerse diri diri boşluğa gömülürken arkanızda yurdun dört bir yanından*
*gelen "Ermeniler" yürümemişti.. Hiçbir yabancı televizyon acılarımızı*
*dünyaya göstermemişti.. Karalara bürünen hayatıma, babasız büyüttüğüm *
*evladıma karşın, yurdun dört bir yanında "hepimiz Ermeniyiz" diye*
*haykıranlara da helal ettim hakkımı ...*
BU YAZI (VATANI VE BAYRAĞI UĞRUNDA) ŞEHİT AİLELERİNİN DUYGULARININ İFADESİ
OLARAK BİR ŞEHİT YAKINI TARAFINDAN KALEME ALINIP YAZILMIŞTIR.
(alıntıdır)
Benim yorumum sadece şu kadarcık..
Tabiki şehit ailelerinin yaşadıklarını tahmin bile edemeyiz..
ve;
Yazıklar olsun tüm o hepimiz ermeniyiz diye meydanlarda yırtınanlara !! Vatanımız için canınızı verir misiniz bilmem ama "ermeni soykırımı" adı altında istedikleri Şehitlerimizin can vererek zafer kazandıkları toprağımızı gözünüz kapalı verebileceğinize eminim.. Ama "HEPİMİZ TÜRKÜZ" ve pirinç kadar toprağımızı bile verdirmiyeceğiz!...
*Ölüm denen o yoğun, kör karanlığın kederini, kahredici yalnızlığını ancak *
*ben gibi ayrılıklara mahkum edilenler bilir...*
*Sen kahpe kurşunlarıyla son nefesini verdiğin gün ben de dilimi *
*mühürledim... Baban "Vatan sağ olsun, bir evladım daha var, o da feda
olsun"*
*diye ağlarken, 7 aylık oğlunu "emanetin" diye kalan son gücümle sıkı sıkı*
*sarmıştım da nedense ayaklarım beni taşımıyordu. İki yanımdan koluma *
*girmişlerdi, o an kalabalık bana çok gelmişti.. Kim bilir kaç kişilerdi..*
*Kasaba halkının yarısı arkamızdan geliyordu.. En önde giden sen! Üstüne*
*örtülmüş al bayrağımdan gözlerime kızıl miller çekiliyordu... Son kez *
*telefonda duyduğum sesin beynimde yankılanıyordu. "Hepinizi çok özledim..."
*
*"Özledim..." "Özledim..."*
*Susmuştum....*
*Oğlan büyüdü artık, her geçen gün biraz daha sana benziyor... Resimlerden*
*tanıdığı sana özenerek saçlarını sen gibi tarıyor... O güldüğünde sanki sen
*
*gelip oturuyorsun karşıma... İçim ılık ılık kanıyor ama ne o gün ne ondan*
*sonra, her sabah uyandığım ıslak yastığımı saymazsak, hiç ağlamadım..*
*Kavlimiz vardı unutmadım, "neden" diye hiç sormadım, bir kahpe kurşunla *
*yıkılmadım, rabbim verdi sabrını ne boyun büktüm, ne senden vazgeçtim..*
*Her gelen kara haberde, hangi şehrin şehidiyse oranın valisi, kaymakamı,*
*esnafı, askerler, tanıyanlar, yakınlar...Şimdiye değin ağıtlarla, *
*bayraklarla uğurladıklarımız kadar olmasa bile yine de kalabalıklar...*
*Televizyon ekranından geçiyorum, ben de yürüyorum onlarla... Bir kez
daha...*
*Bir kez daha... Bir ...*
*Sevgilim,*
*Sen de oralardan görebildin mi bilmem, bu günlerde buralarda zamansız bir*
*kırlangıç fırtınası var... Hangi televizyonu açsam, bir kahramandan söz*
*ediliyor... Gazeteciymiş.. Ürkek bir güvercin gibiymiş.. İnsanlar
gözyaşları *
*arasında onun ne kadar mert, ne kadar vatansever olduğunu anlatıyor...*
*Gündüz gözü şehrin tam ortasında vuruvermiş zalimler... Gördüm adamcağızın*
*nasıl yattığını o soğuk taştan kaldırımda... Üzerine gazete örtmüşler... *
*Ayakkabısı da yırtıkmış... İçim acıdı...*
*Sahi sevgilim, operasyona gittiğiniz dağda, gecenin ayazında o karların *
*arasında vurulduğunda karnın tok muydu ? Üşümüş müydü ellerin, esen deli*
*rüzgar yaşartmış mıydı gözlerini? Bölücü hainlerle çatışırken, sağınızda*
*solunuzda bombalar patlarken ne geçmişti aklından en son ? Bunları
bilememek *
*koyuyor insana, yine de mayınlara verdiğimiz şehitlerimizi düşününce*
*şükrediyorum.. Hiç değilse sen parçalanmadın, vatan toprağında bütünsün,*
*vedalaşırken kaskatı elini tutabilmiş, uzun uzun yüzüne bakabilmiş, *
*mühürlediğim dudaklarımla solgun, soğuk alnından öpebilmiştim ...*
*Diyorlar ki öldürülen gazetecinin adı Hrant Dink'miş, Türkiye Cumhuriyeti *
*mahkemelerinde Türklüğe hakaretten yargılanmış.. Kibarlık olsun, Türkleri*
*incitmesin diye Ermeni soykırımı oldu demiyormuş da, Türkiye Ermenilere*
*karşı suç işlemiştir bu suçu kabul etsin, iki devlet aralarında anlaşsın, *
*gereken yapılsın diye yazıyormuş, söylüyormuş... Ermenistan da Türkiye'den*
*toprak istiyormuş... Sen gibi şehit olanların canıyla kazanılan vatanın*
*birazını "bize verin" diyormuş...*
*Günlerdir televizyonlarda bu gazeteci var sevgilim... Günlerdir kırlangıç*
*fırtınası dinmiyor... Hükümetten birileri önermiş, Hrant Dink Türk
bayrağına *
*sarılsın demişler... Köşe yazarları da "Şehide ağıt" yazmışlar... Bize
vatan*
*uğruna ölenlerin şehit olduğu öğretilmişti.. Bayrak, vatan uğruna, vatana*
*hizmet ederken can verene sarılır bilirdik...*
*Cenaze törenini canlı yayınla verdiler... Hem de Dünyanın her köşesinde...*
*Ben de senin ve sen gibilerin cenazesini kalabalık sanırdım... Bütün yurt *
*bizle ağlıyor, terörü lanetliyor bilirdim... Yurdun dört bir yanından çoluk
*
*çocuk, yaşlı, genç demeden koşturup gelenleri görmeliydin...Mahşer yeri*
*gibiydi ortalık.. Hepsinin ellerindeki pankartlarda "Hepimiz Ermeniyiz" *
*yazıyordu... Ne çok Ermeni varmış, şaşırdım! Sadece onlar mı ? Türkiye'yi*
*düşman belleyenler de davetle gelmiş... Geliş paralarını da devlet
ödemiş...*
*Bu defa geçemedim ekrandan.. Yürüyemedim onlarla.. Burada cenaze böyle *
*törenle defnedilirken, Ermenistanda da "Soykırım Anıtı" önünde tören*
*yapmışlar... Acaba orada da "Hepimiz Türküz" diyenler oldu mu ?*
*Hani son konuşmamızda susmuştum. İçimdeki korkuları göstermemek için
boğazım *
*düğümlenmiş, sesim çıkmamıştı... Şimdi söylüyorum... "Ben de seni ben de*
*seni... BİLEMEZSİN NE ÇOK ÖZLEDİM SEVGİLİM"*
*Artık dilimdeki mührü çözüyorum, içimde biriktirdiğim feryadı salıyorum,*
*gittiği yere gitsin kırlangıç fırtınasıyla... Böldürmemek için her biriniz*
*siper ederek bedenlerinizi feda olmuştunuz vatana. Sizler kara toprağa *
*bizlerse diri diri boşluğa gömülürken arkanızda yurdun dört bir yanından*
*gelen "Ermeniler" yürümemişti.. Hiçbir yabancı televizyon acılarımızı*
*dünyaya göstermemişti.. Karalara bürünen hayatıma, babasız büyüttüğüm *
*evladıma karşın, yurdun dört bir yanında "hepimiz Ermeniyiz" diye*
*haykıranlara da helal ettim hakkımı ...*
BU YAZI (VATANI VE BAYRAĞI UĞRUNDA) ŞEHİT AİLELERİNİN DUYGULARININ İFADESİ
OLARAK BİR ŞEHİT YAKINI TARAFINDAN KALEME ALINIP YAZILMIŞTIR.
(alıntıdır)
Benim yorumum sadece şu kadarcık..
Tabiki şehit ailelerinin yaşadıklarını tahmin bile edemeyiz..
ve;
Yazıklar olsun tüm o hepimiz ermeniyiz diye meydanlarda yırtınanlara !! Vatanımız için canınızı verir misiniz bilmem ama "ermeni soykırımı" adı altında istedikleri Şehitlerimizin can vererek zafer kazandıkları toprağımızı gözünüz kapalı verebileceğinize eminim.. Ama "HEPİMİZ TÜRKÜZ" ve pirinç kadar toprağımızı bile verdirmiyeceğiz!...
